De kerk van Kimswerd behoort tot de oudste kerken van Friesland, volgens sommigen is het zelfs de oudste. Als bouwtijd wordt de eerste helft van de 11de eeuw aangehouden. De toren is uit de 12de eeuw, het koor uit de 13de. Na een grote brand in 1515 werd de kerk herbouwd en werden schip en toren verhoogd. In de noordmuur is de hele geschiedenis van het gebouw af te lezen. Het is dan ook zeer de moeite waard even rond de kerk te lopen. Dan kan meteen even het timpaan (met unieke ‘Green Man’) boven de noordingang worden bekeken, een uniek stuk werk in rode Bremer zandsteen uit de vroege middeleeuwen.

Het meubilair is zeldzaam origineel en volledig en dateert in z’n geheel uit 1695 en werd geschonken door Ibella Ida van Tiara die met haar moeder en grootmoeder in een (te openen) grafkelder voor de preekstoel begraven ligt. Dit graf wordt al meer dan 300 jaar jaarlijks geïnspecteerd door de beheerders van de nalatenschap van de schenkster.

De preekstoel is voorzien van zeer fraai houtsnijwerk met vijf Bijbelse voorstellingen. Het koor was lange tijd afgesloten van het schip, maar sinds de laatste restauratie (2010 – 2012) is het weer (half) open. Op het koorhek heeft het fraai gerestaureerde “Tien-geboden-bord” een centrale plaats.

De ‘Herenbank’ in het centrum van de kerk is bekroond met het familiewapen van de familie Van Tiara – van Heemstra. Een grafzerk gemaakt door de Harlinger beeldhouwer Jacob Lous laat een voor die tijd (1614) unieke perspectief techniek zien. De prachtige nieuwe kleurrijke ramen in twee vensters werden in 2012 aangebracht.

Het orgel van de Laurentiuskerk te Kimswerd werd in 1857/1858 gebouwd door Willem Hardorff.

Laurentius had o.a. het beheer over het geld voor de armen. Keizer Valerius dacht dat de christenen schatrijk waren, want zij zorgden goed voor de armen. Valerius eiste de rijkdommen op. Hij nam de paus, de aartsdiaken en nog vier andere diakenen gevangen. De paus en de vier diakenen werden in 258 onthoofd.

Laurentius werd vrijgelaten om de schatten van de kerk te verzamelen. In plaats van de rijkdommen in te leveren deelde hij ze uit aan de armen. Daarna wees hij op de armen en zei: “Dat zijn de schatten van de kerk”.

De keizer was woedend en liet hem roosteren boven een vuur tot de dood er op volgde. De heilige Laurentius wordt daarna altijd afgebeeld met een rooster, een boek en een schrijfveer.